klinikpsikologdilara

19/11/2025

Büyürken kaybolmuş hissetmek bir hata değil,
geçiş hâlinin doğal bir parçasıdır.
Eski benliğin artık sana dar gelirken,
yeni benliğin ise henüz tam şekillenmemişken,
insan kendini boşlukta hisseder.
Bu boşluk aslında gerileme değil;
yeniden yapılanma alanıdır.
Terapide insan “kayboldum” dediğinde aslında yönsüz değil, eski yönünü bırakacak kadar cesurdur.
Kaybolmaya cesaret etmek,
kendini yeniden çizmenin ilk adımıdır. 🌱

Terapide “kaybolmuş” hissetmeyi patoloji olarak değil,
geçiş alanı olarak ele alıyoruz.
Bu his, yeni bir kimliğin şekillenmeye başladığını gösterir.
Seanslarda bu boşluk duygusunu regüle etmeyi,
belirsizlik içinde kalmayı, ve yeni yönünü içerden oluşturan sesin ortaya çıkmasını destekliyoruz.
Eğer bu his tanıdık geliyorsa, terapi bu dönüşüm sürecini güvenle taşıyabileceğin bir alan olabilir.

17/11/2025

Hedeflerine ulaşamamış olmak, eksik olduğun anlamına gelmez.
Gecikmiş olmak, başarısız olduğun anlamına gelmez.
Bazen sadece süreç, senin hızına değil,
senin olgunlaşma zamanına göre ilerler.
Terapide sıkça konuştuğumuz şey:
Kendini bir yere göre değil,
kendi gelişimine göre değerlendirebilmek.
Olmak istediğin yer başka bir zaman dilimindeki senindir.
Bugünkü sen ise tamamlanmış bir versiyon değil;
dönüşmekte olan bir versiyondur.
Eksik değilsin —
yoldasın. 🌿

Terapide kişinin kendini hedeflerine göre değil, kendi ritmine göre değerlendirmesini destekliyoruz.
Öz-değer duygusunu performansa bağlamak çoğu zaman kaygıyı artırır.
Bunun yerine içsel bütünlüğü, öz-şefkati ve adım adım ilerleme kapasitesini güçlendiriyoruz.
Böylece kişi bulunduğu yerle barışıp ilerlemeyi sürdürebiliyor.

15/11/2025

Bazen en çok şikayet ettiğimiz şey, tam da bırakamadığımız şeydir.
Bu bir çelişki değil; sinir sisteminin “tanıdık olanla güveni karıştırma” hâlidir.
Çünkü insan, bazen acı vereni değil, alıştığını seçer.
Bazen inciteni değil, tahmin edebildiğini…
Bazen de artık iyi gelmeyeni değil, bir zamanlar iyi gelmiş olanın izini takip eder.
Terapide sıkça görüyoruz:
Kişi şikayet ettiği döngüden kurtulmak istiyor,
ama o döngünün içinde bir anlam, bir alışkanlık, bir güven kırıntısı, bir “en azından bildiğim bir şey” duygusu vardır.
Bir şeye bağlanmak için sevgi gerekmez.
Bazen sadece tarih, alışkanlık ve alışılmış acı yeter.
İyileşme, şikayeti susturmak değil;
o bağın hangi ihtiyacı tutmaya çalıştığını görebilmektir. 🌿
Terapide ilk olarak bu döngünün altında hangi ihtiyacın yattığına bakıyoruz.
Çünkü kişi genellikle “bağımlı” değildir; düzenli karşılanmamış bir ihtiyaçla bağ kurar.
Bu ihtiyaç çoğu zaman görülmek, duyulmak, anlaşılmak ya da yalnız kalmama arzusudur.
Seanslarda önce bu ihtiyacı adlandırıyoruz, sonra kişinin bu ihtiyacı ilişkilerden değil,
kendi içinden karşılayabilmesi için duygusal düzenleme ve sınır çalışıyoruz.
Döngü böyle çözülmeye başlıyor.

15/11/2025

Bazı insanlar sevgiyi aradıklarını sanır,
ama aslında sevilmesi en kolay olan onlardır.
Uzun zamandır “çok veren, az alan” rolünde kalmış biri için kendi değerini görmek zordur.
Çünkü incelik, empati ve yumuşaklık çoğu zaman karşılık bulmadığında kişi sevgiyi değil, eksikliği öğrenir.
Terapide sıkça karşılaştığımız şey şudur:
Kişi sevgi aradığını zanneder, ama aslında kendi içindeki sevgiyi kimse göremediği için yorulmuştur.
Ve en iyileştirici farkındalık şu olur:
“Ben değer aramıyorum; değer zaten benimle geliyor.”

Terapide bu kişilerle genellikle özdeğer yorgunluğu üzerine çalışıyoruz.
Hep veren tarafta olmanın altında, görülme ihtiyacı ve koşullu sevgi hikâyeleri vardır.
Seanslarda kişinin kendi değerini sadece davranışlarıyla değil, varoluşuyla hissetmesini hedefliyoruz.
Çünkü sevgi bulunacak bir yer değil; içerden hatırlanacak bir his.

Eğer bu duygu sana tanıdık geliyorsa, terapi bu döngüyü dönüştürmek için güvenli bir alan olabilir.

15/11/2025

Eğer kendinizi hep aynı döngüde buluyorsanız, destek almak iyi gelebilir.

14/11/2025

Siz kendinize ne sözler verdiniz?

13/11/2025

İyileşmenin en sessiz, en görünmez anları genellikle kimsenin görmediği yerlerde olur.

Kimsenin fark etmediği o sessiz anlarda,
bir sabah daha uyanıp nefes aldığında,
artık aynı şeyi aynı şiddette hissetmediğini fark ettiğinde…
İşte o an, kimsenin tanık olmadığı bir iyileşmedir.

Yalnızlık bazen bir boşluk değil,
yeniden düzenlenmek için gereken sessizliktir.
Çünkü kalabalıkların içinde dağılan sinir sistemi,
ancak yalnız kaldığında kendi ritmini bulur.

İyileşmek her zaman “birinin yanında” olmaz;
bazen, kendine yeniden dönebildiğinde olur. 🌿

10/11/2025

Hiç tanımadan, hiç görmeden öylesine sevdim seni
Anmadan geçtiğim gün oldu mu bilmiyorum…Ülkemden uzakta hep anlatmak istediğim, gurur duyduğum, minnet duyduğum sabahtan beri göz yaşı döktüğüm Atam

Sevgi, saygı, özlem ve minnetle
Sonsuza dek mavi gözlerinin izinde

08/11/2025

08/11/2025

Kayıt formunu profilime ekliyorum.
İlgililere ulaşması dileğiyle ✨☺️

07/11/2025

06/11/2025

Bu sıralar üzerinde düşündüğüm bir durum. Hepimiz için aynı değil tabii ama sanki bir aralık, bir ışık içeri girebilsin diye oraya çekiliyoruz.