21/08/2024
Parkinson hastalığı, nörolojik bir bozukluk olup teşhisi genellikle klinik değerlendirme ile yapılır. Teşhis süreci aşağıdaki adımları içerir:
Tıbbi Geçmiş: Doktor, hastanın semptomlarını, ailede Parkinson hastalığı öyküsü olup olmadığını ve geçmişteki sağlık durumunu sorgular.
Fiziksel ve Nörolojik Muayene: Doktor, titreme, kas sertliği, hareketlerde yavaşlama (bradikinezi) ve denge problemleri gibi belirtileri kontrol eder. Yüz ifadesi, el hareketleri, yürüme şekli gibi motor fonksiyonlar detaylıca değerlendirilir.
Nörolojik Testler: Bazı durumlarda, Parkinson hastalığına benzer belirtiler gösteren diğer nörolojik durumları dışlamak için çeşitli nörolojik testler yapılabilir. Bu testler arasında MRI (Manyetik Rezonans Görüntüleme) veya CT (Bilgisayarlı Tomografi) taramaları bulunabilir. Ancak, bu görüntüleme yöntemleri Parkinson’u doğrudan teşhis edemez; daha çok diğer potansiyel nedenleri ekarte etmek için kullanılır.
L-Dopa Testi: Parkinson hastalığı teşhisinde kullanılan önemli bir yöntemdir. Hastaya, beyin tarafından dopamin üretimini artıran bir ilaç (L-Dopa) verilir. Eğer hastanın semptomlarında belirgin bir iyileşme gözlemlenirse, bu Parkinson hastalığı teşhisini destekleyebilir.
Olfaktör Test: Koku kaybı, Parkinson hastalığının erken belirtilerinden biri olabilir. Bu nedenle, bazı durumlarda koku testleri yapılabilir.
Laboratuvar Testleri: Genetik testler veya kan testleri, bazı spesifik durumlarda yapılabilir, ancak Parkinson teşhisinde rutin olarak kullanılmaz.
Teşhis süreci, belirtilerin uzun süreli gözlemlenmesini gerektirebilir ve doktor, belirtilerin zaman içinde nasıl geliştiğini değerlendirir. Parkinson hastalığı teşhisi konduktan sonra, hastalık ilerledikçe semptomlar ve tedavi seçenekleri doktor tarafından düzenli olarak izlenir.