
27/12/2021
Her birimiz çocukluğumuzda yaşadıklarımızın izleriyle, açtığı yaralarla bu günlere geldik sanırım. Bunun adına da büyümek dedik çoğu zaman. Korku, öfke, utanç vb. Duygularımızla, Degersizlik, yetersizlik, suçluluk, sıkışmışlık hislerinin içine çöktük. Bazen o duygudan kaçmak için bazense o duyguyla birlikte savrulup gitmek için olmadık şeyler yaptığımız da olmuştur. Hatta mâkul olan davranışta kalabilmek için yapmadığımız şeyler de vardır. Hayatımızda bir noktada bu duyguların ipi boynumuza dolanır ya da bazen biz kendimiz dolarız o ipi farkına bile varmadan.
Peki hâlâ zamani gelmedi mi İçimizdeki duygularla yakıp kavurduğumuz bu "Ben" den âzad olmanın? Bizler ne zaman olumsuz duygularımızın bizi yönettiği hayatı yaşamayı bırakacağız? Ne zaman o duygularımızı gerçekten yaşayıp "Ben" ile hemhâl olacağız?
Yaşadıklarımızın farkında olmak, neyi neden yaptığımızı o ân farketmek kolay olmayabilir. Ancak artık zihnimizin duygularımızı kontrol edebileceği, davranışlarımızı kendimiz seçeceğimiz birer yetişkin olmadık mı hala?
Hayatınızın kahramanı mı olacaksınız yoksa kurbanı mı? Seçim sizin.....