04/12/2025
OTİZMLİ ÇOCUKLAR NEDEN EN ÇOK ANNEYE SALDIRIR?
Otizmde görülen agresif davranışlar, en yoğun şekilde anneye yönelir. Bu durum çoğu aileyi şoke edebilir.
Çocuk, en güvenli limanını aynı zamanda duygusal boşaltım alanı olarak kullanır.
Bu, çocuğun anneye düşman olduğu anlamına gelmez.
Bu, nörobiyolojik bir taşma demektir.
• Duyusal aşırı yüklenme (Sensory Overload) → Beyin, ses, ışık, dokunma uyaranlarını filtreleyemez. Sinir sistemi “taşma” moduna geçer.
• Yönetici işlev bozukluğu (Executive Dysfunction) → Çocuk öfkesini durduramaz, davranışını planlayamaz.
• İletişim bariyeri (Expressive Communication Deficit) → “Söyleyemediği şeyi, davranışla patlatır.”
• Regülasyon eksikliği (Emotional Dysregulation) → Duygusal fren sistemi çalışmaz.
• Bağlanma güveni (Secure Attachment) → En çok güvendiği kişiyi “duygusal çöp kutusu” gibi kullanır.
Anne; çocuğun öfkesini, kaygısını, duyusal krizini ve tüm bilinçdışı kaosunu ilk karşılayan kişidir.
Otizmde çocuğun saldırganlığı çoğu zaman “anneye yapılan saldırı” değil,
beynin paniğinin dışa vurmasıdır.
Hedef annedir çünkü:
Saldırma lüksünü yalnızca ona karşı hisseder.
Ne yapılmalı?
• Kriz anında anne tek başına yükü taşımamalıdır.
• Duyusal diyet, davranışçı yöntemler (ABA) ve duyusal regülasyon teknikleri uygulanmalıdır.
• Çocuğa alternatif iletişim yolları öğretilmelidir (PECS, işaret, kelime).
• Evde “tetikleyici analiz” yapılmalı, kriz anları not edilmelidir.
• Vurma davranışına sakin ama bilimsel bir sınır konulmalıdır:
“Vurduğunda isteğin anlaşılmaz. Bana kelime ya da işaretle söyle.”
Evet, en çok anneye vuruyor.
Çünkü anne, çocuğun dünyasında tek sarsılmaz güvenlik duvarı.
Ve çocuk, en fazla güvendiği kişide en kontrolsüz yanını serbest bırakıyor.
Bu durum sevginin eksikliği değil;
nörogelişimsel bir fırtınanın yanlış hedefe yönlenmesi.
Siz çaresiz değilsiniz; yalnız değilsiniz. Her dert, bir imtihan olduğu kadar bir yükseliş vesilesidir.
Bilgi için telefonlarımız
0537 966 93 49 - 0542 179 93 49
