Uzm. Klinik Psikolog Nagehan Yetginer

28/07/2025

Bugün benim için yoğun bir gündü. Eve dönüş yolunda güneşin sıcak yansıması ve etraftaki küçük detaylar içimi ısıttı. Böyle anlarda fark ediyorum ki, hayatın en güzel yanları aslında çok uzaklarda değil, gözümüzün önünde saklı. O anı yakalamak istedim; çünkü bazen en basit güzellikler, yorgunluğumuzu hafifletir, ruhumuzu tazeler. Gülümsemek de tam böyle bir mucize; içimizdeki ışığı dışarıya taşır, kalbimize iyi gelir ve karanlık anlarda bile yolumuza rehber olur. İşte o yüzden, küçük mutlulukları görmeye devam edelim ve gülümsemekten vazgeçmeyelim. 🌼🌞

22/07/2025

Sınır koymak, kendimize olan saygımızın ve değerimizin göstergesidir. Sağlıklı sınırlar, ilişkilerimizi güçlendirir, bizi korur ve iç huzurumuzu artırır.

Unutmayın, sınır koymak bencillik değil; kendimize ve başkalarına duyduğumuz saygının ifadesidir. Herkesin sınırları farklıdır, önemli olan kendi ihtiyaçlarımızı fark etmek ve onlara sahip çıkmaktır.

07/07/2025

Yeni bir kapı aralanıyor…
Bambaşka bir duvara yeniden asılıyor diplomam, yeni bir pencereden süzülüyor ışık içeri.
Niyetim hiç değişmedi:
Şifa sunmak, dinlemek, eşlik etmek…

Yeni ofisimle birlikte içimde de bir şeyler tazeleniyor.
Heyecan, umut, belki biraz da tatlı bir belirsizlik…
Ama biliyorum, her gelen danışanla birlikte
buraya da anlam yerleşecek, tıpkı eski ofisimde olduğu gibi.

Bu oda, içten bir adım atan herkes için nazik bir durak, güvenli bir alan olsun… Ve ben yine, en derin yerden eşlik etmeye niyetliyim. Çünkü en başından beri yola çıkarken niyetim hep aynıydı:
Şifayı birlikte büyütmek… 🌿
📍 Yeni Adresimiz: Doğu Mahallesi Park Sokak Cebeci Residence B Blok D:24 Pendik/İstanbul

17/06/2025

Bazen, bir kafesin içini “güvenli alan” sanır insan…
Anahtarı elinde tutana minnet duyar,
çünkü onu aç kalmaktan, yalnızlıktan, bilinmezlikten “koruyordur”.
Ve zamanla kafesin içindeki gölgeye alışır gözleri—ışıktan rahatsız olur belki de.

Stockholm Sendromu tam da budur.
Zarar verenle kurulan karmaşık bağ,
hayatta kalmak için geliştirilmiş bir uyum çabası.
Ama unutma…
Alışmak, sevmek değildir.
Bağlılık, güvenli olmak anlamına gelmez.

11/06/2025

Hayatta bazen bazı şeyleri ya da birilerini geride bırakır beya kaybederiz.. Bunların arasında bir vefat, boşanmak, emeklilik, mezuniyet ya da bir yerden bir yere taşınmakta yer alır.. İnsan nasıl ki birini kaybettiğinde yasını tutabiliyorsa bir yerden taşındığında da yas tutabilir.. Çünkü İnsan sadece ev değiştirmez.. Bir dönemi, bir duyguyu, kendine iyi gelen sessizliği, kendiyle kurduğu bağı da geride bırakır.
Ben de kendimi yeniden inşa ettiğim o dingin ritmi, bir deniz kıyısında soluklandığım o anları, bir pazar sabahı çayın kenarında kurduğum sade mutluluğu geride bıraktım.
Belki ilk kez bu kadar kendiyle kalabilen biri olmuştum.
Ve şimdi yokluğu, sanki içimde bir boşluk gibi geziniyor.
Ama biliyorum…
O huzuru dışarıda değil, içimde inşa etmiştim.
Bu yüzden, yeni bir yerde yeniden kurabilirim kendimi.
Yavaş yavaş, adım adım…
Çünkü taşınmanın yasını tutmak da sevdiğim yanlarımı onurlandırmak demek.
Biliyorum ki her şey geride kalmış gibi hissettirse de, kendime iyi gelen her şeyi içimde taşıyorum. Ve yeniden kurmak için gereken her şey hâlâ bende.. 🍀
Sevgiler
Nagehan 💚
Ps: Uzun zamandır paylaşmak istediğim bir yazıydı, bugüne nasipmiş.. 💗

02/06/2025

Kendimi geliştirmek, ilham almak ve mesleki yolculuğuma yeni dokunuşlar katmak için çıktığım bu yolda EMDR kongresinde olmak benim için çok kıymetliydi. Alanında duayen hocaları görmek, onların bilgisinden ve deneyiminden beslenmek tarifsizdi.
Her oturumda yeni bir farkındalık, her anlatımda içime düşen küçük bir ışık vardı.
Mesleğimi sevmenin ve bu yolda ilerlemenin en güzel tarafı da bu: ‘Bitmeyen bir öğrenme ve dönüşüm hali…’ 🌿
Kalpten gelen bilgilerin gücüne bir kez daha tanık oldum. 🌿
Tecrübelerini paylaşan tüm hocalara ve emeği geçen herkese gönülden teşekkür ederim.

26/05/2025

Yeni bir hafta, yeni bir nefes...
Her adımın içinde küçük de olsa bir ilerleme saklı.
Zorlayıcı anlar olabilir ama unutma:
‘Sen zaten güçlüsün, fark etmesen bile yol alıyorsun.’

Bu hafta;
Kendine nazik ol, yavaşla, ve unuttuğun yerden yeniden başla.
Küçük değişimler, büyük dönüşümlerin başlangıcıdır. 🌱

22/05/2025

20/05/2025

Her şeyi kaçırmaktan korkarken, aslında kendimizi kaçırıyoruz.
Sosyal medya akarken, bir yanımız hep “orada olmalıydım” diyor.
Ama unuttuğumuz bir şey var:
‘Gerçek bağlantı, ekranın dışında başlıyor.’

FOMO sadece bir eksiklik hissi değil;
kendi yaşamımıza yabancılaşmanın sessiz sesi.

🔸 *Sen en çok neyi kaçırmaktan korkuyorsun?*

12/05/2025

İyi biri olmak…
Herkesi memnun etmek değil.
Kendi ihtiyaçlarını yok saymak hiç değil.

Bazen “hayır” demek, en içten “evet”tir—kendine.
Çünkü kendini duymadan,
kendini sevmeden,
kendini anlamadan
gerçek bir “iyilik hâli” mümkün değil.

Bu dünyada başkalarını önemsemek değerli, evet.
Ama kendini önemsemek de kıymetli, meşru ve gerekli.

İyi biri olmak, kendinden vazgeçmek değil.
Kendine de yer açmak.
Nazikçe. Suçluluk duymadan. 🌿

07/05/2025

‘Her şey göründüğü gibi olmayabilir.’
Parlayan gözlerin ardında bir yorgunluk, sessizliğin içinde bir çığlık olabilir. Bazen bir “iyiyim”in içinde koca bir mücadele saklıdır.

İşte bu yüzden, ‘empati bir lüks değil, bir gerekliliktir.’
Anlamadığımız yerden yargılamak yerine, görünmeyeni hissetmeye niyet etmek gerekir.
Çünkü herkesin taşıdığı yük görünür değildir…
Ve bazen en küçük anlayış, en büyük iyileşmedir. 🌿

29/04/2025

*Yeni bir ilişkiye adım atarken kaygı yaşamak çok doğaldır.*
Geçmiş deneyimlerin izleri, yeniden güvenmeyi zorlaştırabilir. “Acaba yine aynı şey olur mu?” sorusu zihni meşgul edebilir. Bu kaygı, aslında duygusal yatırım yapmanın ve kalbimizi açmanın ne kadar değerli olduğunu gösterir.

Unutma, kaygı bir durak... Orada biraz soluklanmak iyidir. Ama kalmak zorunda değilsin.

İlişkiler, bazen cesaretle başlar, güvenle büyür. 🌿