17/10/2025
Çocuğumuzu ruhsal olarak büyüten, geliştiren, iyileştiren şey çoğu zaman yemeğin türü değildir.
Yemeğin türü ya da besin değeri elbette önemlidir; ancak bir yemeğin çocuğunuzun ruhundaki “besin değeri”, sizin çocuğunuzu “nasıl” beslendiğinizle yakından ilgilidir.
Bir düşünün:
• Yemek çocuğun önüne kaynar bir şekilde mi konuyor?
• Beş gündür buzdolabında bekleyen bir tabak, sırf bulaşık çıkmasın diye “öylece” mi önüne bırakılıyor?
• Haftalık menü özenle planlanıp, onun için pazardan alışveriş mi yapılıyor?
• Yoksa başkalarından “kalanlar” mı ona sunuluyor?
Nasıl ki sütünüzün çok olması yeterince iyi anne olmaya yetmiyor, yemeğin içeriği de çocuğun ruhsal olarak beslenmesi için tek başına yeterli olamıyor.
Çocuğun ruhunu asıl o yemeğin arkasındaki özen, niyet ve çocuğunuzla kurduğunuz ilişki doyuruyor.
Bazen sadece bir tas ılık çorba yetiyor.
Şefkatle hazırlanmış, duyarlılıkla çocuğunuzun önünüze konmuş, ağzını yakmayan ama içini ısıtan…
Ne eksik, ne fazla. Açlığını da karnını da doyuran ama onu rahatsız edecek kadar tıkındırmadan…
Bir sonraki sofrada sadece yemeğe değil, yemeği sunuş şeklinizi, o anki ruh halinizi ve çocuğunuzla kurduğunuz bağı da gözlemleyin.
Çünkü sofrada sunulan her şey, aslında bir mesaj taşır.
Ve bazen bir tas ılık çorba… bir çocuğun ruhunda bir ömür boyu yankılanır.
