Osmanlılar zamanında 1839’ lı yıllara kadar Bimarhaneler olarak hizmet veren sağlık tesisleri bu yıllardan sonra yeterli gelmeyince zamanın hükümetini yeni tedavi tarzlarına uygun olarak hastane açmaya zorlayan ilk önce ordu ihtiyacı olmuştur. Sivil halk için hastane yapılması Tanzimattan sonra bile düşünülmediğinden 1865’ de İstanbul’ da çıkan kolera salgını sırasında biraz da misyoner amaçlı ola
rak Fransa’dan gönderilen birkaç rahibe, Galata’da, Kuledibi’nde kiraladıkları dükkân içerisine 8 karyola koyarak sokaklardan topladıkları çaresiz insanları buraya getirerek tedaviye başlamışlardır. Koleranın devam ettiği sürece rahibelerin gösterdiği bu insancıl hizmetler herkesin özellikle hükümet ve belediyelerin takdirini kazanmış olduğundan, bu hastalığın sönmesinden sonra da aynı şekilde hizmet verebilmelerini temin amacıyla 6. Belediye dairesince o civarlarda eski bir ev bulup kiralanarak 6. Belediye dairesine bağlı olmak ve yönetimi rahibelere teslim edilmek üzere ilk BELEDİYE HASTANESİ birimi kurulmuş oldu. Daha sonraları kiralanan bu yerin ihtiyacı karşılamaya yetmemesi üzerine 1875 yılın da Tophane’ de, Defterdar yokuşunda büyük bir konak kiralanarak Kuledibi’ndeki hastane oraya nakledilmiş ve buraya da ALTINCI DAİRE-İ BELEDİYE MECRUHİN HASTANESİ adı verilmiştir.
1882 de sahibinin ısrarı üzerine Belediyece bu bina satın alınarak 40 yataklı hastaneye dönüştürülmüştür. Hizmete devan ederken 1893’ de çıkan bir yangında hastane yandığından Beyoğlu’nda kumbaracı yokuşunda yeniden bir bina kiralanmış ise de ihtiyaca cevap vermemesi nedeni ile 1900 senesinde bu bina da terk edilerek tüccardan Olivo’ nun Ağahamam’ındaki evi kiralanarak 17 yataklı hastane haline getirilmiştir. Bu hastanede yetersiz kalmış, 1901 tarihinde bu binanın bahçesinde 35 yataklı, 2 katlı bina inşa edilmiş ayrıca ameliyathanede yapılmış ve hastalar buraya nakledilmiştir.
1908 İnkılâbından sonra bu bina Belediye’ ye kayıtsız, şartsız mal edilmiş, 1909 tarihinde Beyoğlu Zükür Hastanesi olarak ismi değiştirilmiştir. Hastane Belediye’ ye geçtiği zaman hastanede 2 doktor, 1 imam, 1 belediye çavuşu görevli idi.
1924 yılına kadar Fransızların işgali altında kalan hastane daha sonraları Ruslara devredilmiş ve Ruslar tarafından işgal edilmiştir. Rusların çekilmesini izleyen süre içerisinde kuduz tedavihanesi olarak kullanılmıştır. Beyoğlu Hastanesinin Fransızlar ve Ruslar tarafından işgal edildiği sıralarda Çapa’ da bir bina kiralanmış ve bir süre çalıştıktan sonra 1924’ de Şişli tramvay durağındaki 41.İlkokul binası kiralanarak bir sürede orada 25 yatak ile faaliyetini sürdürmüştür. Şehremini Op. Dr.Emin Bey zamanında kuduz tedavihanesi tahliye ettirilmiş ve kadrosu genişletilerek BEYOĞLU ZÜKÜR HASTANESİ adı altında, 50 yatak ile faaliyete geçirilmiştir. 5.11.1931 tarihinde yatak adedi 80’e çıkarılmıştır. O zamanki hastane kadrosu 2 operatör, 2 dâhiliye uzmanı, 1 röntgen ve 1 üroloji uzmanı, 5 asistan ve 5 hemşireden ibaretti. Zamanın İstanbul Valisi ve Belediye Reisi olan Dr. Lütfi KIRDAR zamanında Beyoğlu Zükür Hastanesinin yoğun faaliyeti ve çevre ihtiyacına yeterince cevap verememesi üzerine 1948 yılında hastanenin gelişmesi için Kuledibi’ndeki İNGİLİZ HASTANESİ diye anılan binaya 102 yataklı olarak nakledilmiştir. İsmi BELEDİYE BEYOĞLU HASTANESİ olmuştur. Bu hastane binası 1904 tarihinde İngiliz gemicileri için hastane olarak yapılmıştır. Bu bina İngilizlerden sonra bir Rum tarafından özel hastane olarak işletilmiş, 1923 Lozan Antlaşmasından sonra Kızılay’a bırakılmış ve bir süre KUDUZ HASTANESİ ve ŞEHİR HIFZISIHHA MÜESSESESİ olarak kullanılmıştır. 1948’de Kızılay’dan satın alınarak BELEDİYE BEYOĞLU HASTANESİNE dönüştürülen binanın bitişiğindeki, 1860’da İngiliz Konsoloshanesi olarak inşa edilmiş olan bina da asıl binaya katılarak hastanedeki yatak sayısı 150’ye çıkarılmıştır. Böylece hastanenin hekim kadrosu arttırılmış, Bakteriyoloji ve Biyokimya Laboratuarları, Cildiye, Göz, K.B.B, Çocuk, Diş Poliklinikleri açılmış, aynı zamanda 15 yataklı Kadın Hastalıkları servisi de ilave edilmiştir. Daha sonra hastane binasının yanında bulunan İngilizlere ait eski bir bina da Belediye tarafından yıktırılarak yerine bir poliklinik binasının yapılmasına başlanmıştır. Bu poliklinik 1964’de tamamlanarak hizmete sokulmuştur. Daha sonra poliklinik binasına bir kata daha eklenmiştir. 1973 yılında başlanıp, 1979’da tamamlanan 2 kat ilavesi olmuştur. Beyoğlu Hastanesi başlangıçtan beri (E) sınıfı Eğitim Hastanesi statüsünde olup 1983 yılında İstanbul Belediye başkanlığı ile yapılan protokol ile diğer Belediye hastaneleri gibi Sağlık Bakanlığına devredilmiştir. 270 kadro yataklı hastanenin ismi Aralık 1998’de İSTANBUL BEYOĞLU EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ olmuştur. Daha sonra diğer eğitim hastaneleri gibi ismi değiştirilerek Mayıs 2000 tarihinde PROF. DR. N. REŞAT BELGER İSTANBUL BEYOĞLU EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ olmuştur. Hastane 2000 yılı Eylül’üne kadar İç Hastalıkları, Genel Cerrahi, Kadın Doğum, K.B.B, Üroloji, Biyokimya, Radyoloji dallarında eğitim vermekte iken anılan tarihte verilen Bakanlık onayları ile Hastane GÖZ HASTALIKLARI DALINDA İHTİSAS EĞİTİMİ VEREN ÖZEL DAL EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİNE dönüştürülmüştür. Göz hastalıkları haricindeki ihtisas eğitim veren diğer eğitim kliniklerinin eğitim yetkisi kaldırılarak bu kliniklerde bulunan asistan, başasistan, şef yardımcısı ve şeflerin eğitim faaliyetlerine devam etmek üzere yeni açılan İstanbul Bakırköy Eğitim ve Araştırma Hastanesine gönderilmiş bunların yerine 2. ve 3. Göz Klinikleri açılarak eğitim yetkisi verilmiştir.
1 Mart 2001 tarihinden itibaren yine Bakanlık onayı ile hastanenin ismi PROF. REŞAT BELGER BEYOĞLU GÖZ EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ olarak değiştirilmiştir. Hastanemiz bünyesinde 4 göz kliniğinde eğitim ve araştırma faaliyetleri sürdürülmektedir.102 yatak kapasiteli hastanemiz; oftalmoloji alanında çağdaş teknolojik donanım ve alanlarında yetkin medikal kadrosu ile hizmet vermeye devam etmektedir.
