20/09/2025
1976 yılında Vietnam’da bir grip salgını, birçok huzurevini kasıp kavurdu.
Ölüm ile yaşam arasındaki ince çizgiyi ise küçük bir ayrıntı belirledi.
Bu kurumlardan birinde,
ellerinde ne gelişmiş tıbbi cihazlar ne de antiviral ilaçlar bulunan bakıcılar, sezgilerine ve yaratıcılıklarına güvenerek basit ama zekice bir yönteme başvurdular: postüral drenaj. Hastaların göğüslerinin altına havlular yerleştirdiler ya da onları eğimli koltuklara oturttular. Yerçekimi, akciğerlerdeki salgıların boşalmasına ve hava yollarının açılmasına yardımcı oldu.
Ne solunum cihazı vardı ne de modern müdahale yöntemleri. Sadece peçeteler, doğaçlama çözümler ve dikkatli bir gözlem… Ama sonuç şaşırtıcıydı: Bu tesiste tek bir can kaybı yaşanmadı. Aynı dönemde, aynı imkânsızlıklar içinde fakat bu yöntemi uygulamayan kurumlarda ise onlarca yaşlı hayatını kaybetti.
Vietnam sınırlarının ötesinde pek duyulmayan bu hikâye, aslında güçlü bir ders barındırıyor. Kaynakların tükendiği yerde bile insan zekâsı, yaratıcılığı ve şefkati devreye girebilir. Bazen hayat kurtaran çözüm, en ileri teknoloji değil; en temel unsurların –yerçekiminin, becerinin ve yaşatma iradesinin– birleşiminde yatar. ✨️💖
---
