Uzm. Psk. Dicle Naz Naki

15/11/2022

Sevmek, sevilmek, güvenilmek, inandım sana diyerek tutulan ellerim, dolan gözlerim, bin hayatın tanığı odam ve kalbim hepsi minnettar sizlere… Çok teşekkür ederim her birinize.

22/10/2022

03/10/2022

Hikayene kaldığımız yerden devam edebiliriz, nasılsın?

21/09/2022

Bu odayı görünce kiminiz neler hissediyor tahmin edebiliyorum. Her birinizin bir izi, sesi kaldı burada. İnsan gelir, insan geçer. Sonra bir gün tekrar otururuz seninle burada. Bana en başından tekrar anlatırsın kim bilir?
Geçen gün Şeyma ile konuştuk. 580 kişi oturmuş bu koltukta. 580 farklı hayat dinlemişim. İyileştirmişim, dinginleştirmişim. Kaç kelime kullanmışım, kaç kere susmuşum, kaç damla yaş akıtmışım kim bilir. En mutsuz günlerimde bile hayatı kapının arkasında bırakarak girmişim. Kaç kez mum üfledik burada, kaç kişinin çiçekleri geldi soldu bizimle birlikte. Ama tüm bunlar olurken en dayandığım sesim yoruldu da yoruldu. Duygusal anlamlar yüklemek belki de benim tercihim bilmiyorum ama bir cerrahın elleri nasıl kıymetliyse benim de sesim öyleydi. 7 sene, bine yakın terapi derken şimdi biraz sessiz kalmam gerekli. Üzgünüm size ne yalan söyleyeyim. Ama yine bulaşacağız beraber. Burası benim her duyguma eşlik etti yıllar boyu, bu anımız da burada kalsın.
Pazartesi gününden itibaren bir hafta konuşamayacağım. Hayatımda en sevdiğim, en mutlu olduğum işimden, sizlerden, senden uzak kalacağım. Sonra koşarak gelip yine bulaşacağız seninle burada. Ben yine her zamanki gibi seni kocaman bir gülücük ile bekleyeceğim. Yine oyunlar oynayacağız, konuşacağız, kutlayacağız onca güzel anı.

Günlerdir gelen dua ve şifa mesajlarınız için öyle mutluyum ki. Ne kadar teşekkür etsem az kalır gibi hissediyorum.

3 Ekim de, buluşmak üzere.
Bol özlem ve hasret ile.
Dicle..

13/09/2022

🌺

07/09/2022

18 ♥️

31/08/2022

Çocukken kirazlı bir şapkam vardı. Zamanla kayboldu gitti. Bana çocukluğumu anımsatan en güzel imge idi. Geçenlerde kliniğime misafirim geldi. Bir baktım, kafasında kirazlı bir şapka. Nasıl duygulandım. “Bende de vardıııı!!” Diye bir heyecanla anlattım hikayesini. Hatta kolumda kendi çocukluğumun dövmesi de var. Orada da kafamda kirazlı şapkam var.. Bugün tekrar geldi misafirim. Elinde bir torba. Bir açtık, içinden ne çıktı dersiniz ☺️ 22 sene önce kaybettiğim, kirazlı şapkam.
Bir küçük an, binlerce duyguyu hissettiriyor.
Çok teşekkür ederim Derin, beni bugün çok mutlu ettin.
Son fotoğrafım da şapkam ile çekilen tek resmim.
1995/Kuşadası

30/08/2022

Aynı masada 3 ay önce yemek yemiştik. Sınava çok az kalmış, söylenen yemekler bile yarım bırakılmış, hayallerden bahsedilmiş ve sarılarak evlerimize dağılmıştık. Şimdi aynı masada, aynı yerde tekrar buluştuk. Aynı sandalyelerine meslekleri ile oturdular. Bir söz verdim, tuttum. İçimde bunun verdiği sonsuz huzur var. Her zaman birlikteyiz, her daim Dicle ablanız burada…
Güle güle canlarım…
Yeni şehirlerinizde size şans diliyorum.
Her ayağınıza değen taşta, orada olacağım.

25/08/2022

Yine görüşeceğiz zaten bu surat ne ♥️

11/08/2022

Elim, kolum, özellikle sağ kolum. Canım Şeyma ♥️

02/08/2022

Lavanta kokusu gelsin istiyorum burnuma demiştim bir seansta…
Sonra burası bir bahçe oldu.
Ne şanslıyım…

20/07/2022

Canım arda, Üniversite sınavında 7 bin derecesi yaptı. E azıcık şımarık, baya da mutluyuz. İlk kliniğimin kapısından girdiğinde bu sonuca o kadar uzaktık ki hiç söylemiyim. En sondan, en başa sadece 4 ayda geldik. Gurur duyuyorum seninle.

07/07/2022

Çocukken annem beni sürekli dört yapraklı yonca bulmaya gönderirdi. Ben saatlerce arar, taranır sonra bulamayıp “bulamadım anne yine..” diye dudak büzer yanına giderdim. Annemde ısrarla “olsun, sabırı ve inanmayı öğreniyorsun işte” derdi. Anlamazdım tabii, o zaman istediğim annemin hayatta ki en kıymetlimin benden istediği şeyi “buldum!” Diye ona getirmekti. Yıllar geçti, baktım ki dört yapraklı yonca yokmuş ki. Hiç var olmamış zaten. Bir hışımla gittim anneme, beş yaşımdan beri arattığın şey yokmuş ki zaten diye. Var ya var, hadi yine bak belki bulacaksın dedi. Kliniğimi açtığım sene 2. Fotoğraftan da göreceğiniz gibi annem buldu bana dört yapraklı yoncayı. Ispatladı bana, gösterdi. Anneliğini bir kere daha yaptı :). Bana nereden baksan 15 senedir arattığı, öğrettiği sabırın canlı kanıtıydı bu. Sonrasında eklendi, yedi taş diz dileğini tut! Onu da denedim, bu sefer 15 yıl almadı… yaptım ama. Dizebildim her seferinde. Yine bin sabırla, kırk kıyamet içimde.
Neyi arıyoruz yılladır bilmiyorum, aramayı bıraktığımızdan mı bizi buluyorlar yoksa onlarca gün aramaya olan inancımızdan mıdır bize geliyorlar ben anlamadım. Ama bildiğim ve artık emin olduğum birşey var ki, istemek.
İsteyip de bir köşede beklememek bu işin püf noktası. Şimdi bir kısa tatil var önümüzde. Kliniğim ilk kez bu kadar uzun kapalı. Hikayeniz bende, sözleriniz kulağım da. Koltuğum o mor duvarlı odam benim gibi biraz dinlenecek. Bende öyle…
Kendimi biraz dinlemeye de ihtiyacım yok değil.
Sabırla taşları dizmek,
Bir yonca bahçesinde aramak gibi.
Elimizde koca bir zafer ile,
BULDUM! İle..
Tekrar terapi odamızda görüşmek üzere.
Tek dileğim,
Sağlıkla kalmanız.
Benide sağlıkla bulmanız ♥️

23/06/2022

💜

18/06/2022

Sınavdan çıkıp hemen toplandık, yarına hazırız!

11/06/2022

Eren, istanbuldan en yakın arkadaşım. Beraber oturup neler konuştuk, paylaştık. Binlerce anı, onlarca yıl. Şimdi kızı ile yanımda ve ben Eren’imin kızına şarkı söylüyorum. Hayat ne hızlı, ne güzel, ne zor. İkimizde biraz yaşlanmışız. Biran dinginleşmişiz. Ama kardeşliğimiz baki. Halalığım sonsuz.

08/06/2022

İyi ki ♥️
Canım meslektaşım ♥️

04/06/2022

Bugün Üniversite sınavına girecek danışanlarım ile beraber yemek yedik. Onların Dicle ablası olmak, ne güzeldi. Hepsi ile öyle gururluyum ki anlatamam. Hepsinin hikayesinden geçtim, ellerini tuttum. Bu karede geleceğin doktoru, psikoloğu, mühendisleri var.. seanslara ilk başladıkları andan bugüne kadar neler paylaştık, didiştik, gülüştük, ağlaştık.
Hepsinin ailesine teşekkür ederim. Bizi buluşturdukları için. Karede olamayan daha danışanlarım sizlerde kalbimdesiniz.
Sizi nasıl seviyorum biliyorsunuz.
Hepiniz ile gurur duyuyorum. Hadi bakalım az kaldı!

28/05/2022

Utku’m seninle dört senedir beraberiz. Bir yaşını daha seninle beraber kutlamak ne de güzel. Gözümün önünde her geçen gün büyüyorsun. Bende seninle birlikte geliyorum. Seni çok seviyorum.

27/05/2022

Nehir’im.. Aramızdaki bağı keşke size oturup da anlatabilsem.
Bugün küçük bir şey kutladık aramızda. Şimdilik bizim sırrımız, konu benimle ilgili. Yakında sizinle de paylaşmak için sabırsızlanıyorum.
İlk mumu üfledik, hadi Nehir’im şimdi sıra sende!

25/05/2022

Belli bir süre geçince, zaman harmanlanınca. Dalları çiçek basınca, yaz gelince. Tüm bir sene yazı bekledim sanırdım küçükken. Tüm bu çabalar yaz için. Boyum uzasın, denizde daha uzaklara gidebileyim. Saçlarım uzasın örebileyim, yazlıktaki arkadaşlarım boyumun uzadığını fark etsin, o elbiseler, terlikler hepsi yaz için. Bakmışım ki tüm hedefim resmen bir mevsim için olmuş. Böyle hayıflanırken, hedefime güzü de ekleyebilirdim öyle daha mı iyi olurdu? Diye mırıldandım.
Uzun zamandır içimde hep bir bekleme hissi var. Sanki bir tarihi, bir günü bekliyor gibiyim. Çocukken yazı beklediğim gibi. Ama yaz geldi, o his geçmedi. Bir mucizeyi, bir haberi, birini, bir kıvılcımı. Bilmiyorum, adını zaman koyacak belli.
Bütün bir sene didiştiğimiz, bağlandığımız danışanlarım sınava girecek. Dört sene önce seanslara başlayan güzeller güzelim bu sene 6. Sınıfa başlayacak, bugün canım danışanım doğum yaptı, çook yakın arkadaşımın bebeğinin olacağını öğrendim, beklediğim test sonuçları, istediğim bir ayak uzatıp uyuma hali, beklediğim biri, beklediğim bir çocuk sesi, beklediğim bir mevsim…
Belkide hayat böyle bir yer. Ben yeni keşfediyorum. Ama açık deniz değil hayat. Bir başı, bir sonu var. İster yüzerek geçersin, ister debelenerek.
Zaman bize iyi gelsin.
Biz de zamana..
Burada kalıp bir hedef belirlemek değil,
Hedefimi güzelliğe seçtim.
Oturup beklemeyi değil,
Yaşayarak beklemeyi seçtim.

21/05/2022

İyi ki varsın Asyam….

20/04/2022

Berfinim, iyi ki ♥️

15/04/2022

Dört Kız Kardeş 🦋🦋🦋🦋

13/04/2022

Sana not bıraktım.
İhmal ettiğimi sanmayın, yazmış olmak için yazmadım ki ben hiç. Ne zaman bir duyguyu tıka basa yaşasam burada aldım soluğu. Nasılsınız görüşmeyeli, iyi misiniz, naptınız o meseleleri? Bulabildiniz mi çözümü? Aşabildin mi? Gidebildin mi? Varabildin mi?
Çok sorum var ama cevapları sende kalsın. Buluştuğumuzda anlatırsınız bana nasılsa.
Ben bu aralar iyiyim, belki de değilim çok belirsiz oralar. Beynimin tam ortasında bir canavar ile mücadele ediyorum. Onu benim yarattığımın da farkındayım, yine benim kovacağımı da. Böyle hissederken yine ve yine neyi fark ettim biliyor musun. Keşke kendime bir kere sarılabilseydim. Gel dicle, bir soluklan diyebilseydim. Belki sırtımı sıvazlar geçerdim. Siz en son ne zaman kendinize iyi baktınız? Ciddi bir ağrının içindeyken asistanım seansı iptal edelim diye sordu bir gün, olmaz dedim. Ayıp olur, ben hallederim. Sonra karşı taraftan çok geçmeden bir mesaj aldık. Yorgun ve keyifsiz olduğu için görüşmeyi yarına almak istedi. O an, dedim ki doğrusu bu. Kendime iyi bakıyorum demek güzel bir parfüm seçip, saçlarıma bakım kremleri sürmek değil. Önemsizleştirmemek kendini. Kendinin kendine ettiği, biçtiği. O mesaj beni dürttü bugün. Ben önemliyimin altını çizdi. Bugün de aman Şeyma iptal etmeyelim seansları ben iyiyim vallahi derken, tamam doğru eve gidiyorum ☺️ kendime bakmaya!
En son kendinize ne zaman baktınız?
Ben bu fotoğrafı çektiğim gün, çok sevdiğim Figen ile yürüdük kiraz ağaçlarının yanında. Burayı ne güzel yapmışım gördün mü Dicle? Dedi. Yüzünde kocaman bir gülümseme.
Gördüm canım Figen, harika yaptın.
İyi ki yaptın.
Sende yap, iyi ki yaptın!

08/04/2022

Son seans hatırası. Canım benim, hep böyle gülsün gözlerin.

04/04/2022

♥️