psk.tugba.demirbas

01/08/2024

.

Emzirme konusunda herkesin her zaman bir fikri ve size vereceği bir tavsiyesi vardır. Hemde hiç sormadığınız halde 😊 Ancak çocuğunuz için en iyisinin ne olduğunu ancak siz bilirsiniz.. bu konuda kendinize güvenin 💪


Psikolog Tuğba Demirbaş Tek

22/11/2022

..
Deraylı bilgi ve randevu için Dm’den yazabilirsiniz..

06/09/2022

.

18/05/2022

Sen Çok Güzelsin..🥰

31/03/2022

.
- Çocuğuma bir türlü ev ödevini yaptıramıyoruz.
- Evde kardeşleriyle hep kavga ediyor .
- Okulda arkadaş edinemiyor.
- Sınıfta dersi dinlemiyor .
- Öğretmeni hep dikkatsizliğini şikayet ediyor.
- Arkadaşları ile oyun oynamıyor.
- Zeki olmasına rağmen testlerde bir türlü dikkatini toplayamıyor, bildiği soruları kaçırıyor.
- Çizgi film seyrederken saatlerce kıpırdamadan duruyor ama başka zaman bir türlü yerinde durmuyor .
- Çok dağınık, bir türlü planlı olamıyor .

Belki de çocuğunuzda Dikkat dağınıklığı Hiperaktivite sorunu vardır.. .

Amerika’da ve Dünyanın birçok ülkesinde Pilotların, Olimpiyat takımlarında sporcuların, Havacılık ve Uzay kurumu NASA Astronotlarının kullandığı Play Attention, ilaçsız, eğlenceli, alternatif bir eğitim programıdır.. .

Bilgi almak için hemen merkezimizi arayın..
☎️ 0552 588 62 64
📞 0531 603 85 38
Umut Psikoloji Danışmanlık Merkezi .

13/01/2022

.

“Başımıza gelen olayları değiştiremeyiz bazen..Fakat onlara olan bakış açımızı değiştirebiliriz.. Bizi çıkmaza götüren şey yaşamış olduğumuz olaylar değil, onları anlamlandıramamamız ve hala keşkelerle boğuşuyor olmamızdır. Teslimiyet burada devreye girmelidir..
istediklerimizi elde edemesek de bizi mutlu edecek şeyler illaki vardır ama bizler geçmişe bakmaktan şu an bizi mutlu edebilecek şeyleri bir türlü göremeyiz..

Şu bir gerçek ki, elimizde olanlardan çok olmayanlara odaklıyız. Elde ettiklerimizden çok kaybettiklerimize, gelenlerden ziyade gidenlere, olumlu şeylere değilde olumsuzluklara.. Kierkegaard der ki; “Hayat, çözülmesi gereken bir problem değil; yaşanması gereken bir gerçekliktir.”
Başımıza gelenleri değiştiremeyiz bazen fakat onlara olan bakış açımızı değiştirebilirsek bir problem olmaktan çıkıp yaşanması gereken bir gerçeğe dönüşebilir.. Sonrasında ise değiştiremediğimiz durumu kabullenmek/teslim olmak gerekir bir aşamadan sonra.. .
Ve iyi gelir.. .
Teslimiyet güvenmektir.. .
Yaratıcıya güvenmek..
Başımıza gelenlerin imtihan olduğunu bilmek,
hiçbir acının bâki olmadığını bilmek,
Derdi verenin dermanını da vereceğini bilmek,.. .
Hatırlayalım, Hz. İbrahimin teslimiyeti sonucu ne olmuştu? Onu yakacak olan ateş sönmüşmüydü.?
Sönmemişti.. Fakat yaratıcı ona “Ey ateş! İbrâhim’e serin ve selâmet ol!” demişti.. .
Canınızı yakan her ne varsa size serin ve selâmetli olması duâsı ile.. 🤲

Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ TEK

06/01/2022

Bu şekilde düşünen kimse yoktur diye tahmin ediyorum.. 🙂
Eğer bakım vermenize rağmen bitkiniz yaprak döküyorsa, kasten yapmış olduğunu ya da nankör olduğunu düşünmezsiniz büyük ihtimalle. Aksine aceba neyi yanlış yapıyorum diye düşünürsünüz.. Belki suyunu eksik/fazla vermişsinizdir ya da ışığı az/çok gelmiş olabilir.. Ama birşeylerin yolunda gitmediği kesin.. Bitkiniz size bu mesajı veriyor çünkü. .
Çocuklar da biktiler gibidir aslında.. Belki biraz daha karışık olabilir 🙂 Eğer bir çocuk kapris yapıyorsa, sürekli ağlıyorsa, huzursuzsa,.. vs bunu nasıl yorumlarsınız..?
Görünüşte kapris olarak adlandırdığımız davranışlar aslında bir gereksinimi ortaya koymaktadır.. Eksik gelen veya fazla gelen birşeyler vardır muhtemelen..
Davranışların sizi kışkırtma amaçlı değil de birşeylere karşı tepki olarak ya da başka olayların sonucu olarak veya gelişiminin doğal bir süreci olarak görmek daha doğru olacaktır. .
Burada amaç çocuk üzerinde hakimiyet kurmaktan ziyade onun ihtiyaçlarını ve gereksinimlerini tespit edip onları karşılamaktır. .
Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ TEK

01/10/2021

Sanırım zaman zaman hepimizin yaşadığı birşey bu..

Bazen bir başkasına yaptığınız yardımı kendinize yapamazsınız.. Yüzlerce insanın yarasına merhem olursunuz ama kendiniz acı çekmeye devam edersiniz..
İnsan bazen duygularını ifade etmekte güçlük çeker, anlatamaz, ben şöyle hissediyorum diyemez, yolunu bulamaz, bulsa da gidemez, gitse de yorulur..

İnsanlar hissettikleri şeyleri başka birine anlatana kadar çoğunlukla gerçekten hissettiği şeylerin ne oluğunu kavrayamaz. Bu yüzden yaşadıklarını başkalarına ve(ya) Yaratıcıya anlatır (en güzel yollardan biri de duâ’dır). Hikâyelerimiz çoğunlukla bir anlam bulmak için ifşa edilir. Bu da insan olmanın özelliklerinden bir tanesidir.

“Acılarımız düşüncelere dönüştüğünde iyileşmeye başlar” der Proust.

Önemli olan hikâyemizden ziyade, ona biçtiğimiz anlamdır…

Psikolog Tuğba Demirbaş Tek

29/09/2021

İnsan olmanın farkı bu olsa gerek.. Yaşadıklarımızın görülmesine, fark edilmesine, anlaşılmasına ve onaylanmasına ihtiyaç duyarız.. “Bir çift gözün varoluşumuza tanıklık etmesine..”

Belki yaşadıklarımız değişmeyecek, acılarımız dinmeyecek, bir şeylere sabretmeye ya da tahammül etmeye devam edeceğiz, gözyaşı dökmeye devam edeceğiz belki de..

Fakat anlaşılmak.. Ah anlaşılmak.. Ne büyük bir nimet.. Ne güzel bir duygu.. Ne kadar özel bir şey birinin sizi anlaması, hem de doğru anlaması.. hem de hiç yargılamadan..

Allah karşımıza bizi dinleyen ve doğru anlayan insanlar çıkaraın her dâim…

Psikolog Tuğba Demirbaş Tek

16/09/2021

04/06/2021

« ‪İyilik dediğimiz şey, her zaman heybetli sıçramalarla ortaya çıkmaz. Hayatın içindeki küçük eylemlerle, küçük edimlerle ortaya çıkar..
Ufacık şeylerle, ufak dikkatlerle..
Bir başka insanın nasıl bir hal içinde olduğunu anlamakla, yani empati ile, bir başka insanla hemhal olabilmekle..
Acaba ne hissediyor olabilir? Onun yerinde ben olsam ne hissederdim? Acaba onun sızısını nasıl dindirebilirim? Ona nasıl yardımcı olabilirim?
İşte bunlar İnsan olmanın özüdür..
Ahlak dediğimiz şey empati duygusuyla başlar. Kendimi ötekinin yerine koyup onun gibi olmanın neye benzediğini anlayabilmemle başlar..‬

Kemal SAYAR

20/05/2021

Son zamanlar sıkça duyduğumuz bir cümle..
Özellikle fiziksel şiddetin normalleştirilmesi.. Eğitimin bir parçası olarak görülmesi.. Hatta belki de bir çıkış yolu..

“Ne olmuş canım biz de dayak yedik ama ölmedik yaşıyoruz..” düşüncesi..

Şiddetle büyüyen çocuklar her şeyden önce bu davranışı rol model alıp aynı davranışı kardeşine, arkadaşına, ileride eşine ve kendi çocuklarına sergileyecektir.. Yani bu durumda “bu çocuk neden kardeşine sürekli vuruyor?” benzeri bir düşünce yersiz olur.. Ebeveynlerinden gördüğü davranış modeli aslında şu şekilde kodlanır: « Çok öfkelendiğinde şiddete başvurabilirsin..”

Dolayısıyla çocuk için bu bir problem çözme şeklidir.. Problem çözme becerileri gelişmeyen çocuk, herhangi bir sorun karşısında genelde çözüm bulamayıp hatta aramayıp ilk önce ve en iyi bildiği şiddete başvuracaktır..

Bir de tabi bu davranış örüntüsünü tekrar etmeyip öfkeyi tamamen bastıran çocuklar da var. Bu durum ise çocuğun bireysel iyilik hali için çok istenilen bir durum değildir zira bu şekilde çoğu zaman kendine zarar vermektedir.

Bunun yanı sıra, aile içinde kendisini güvende hissetmeyen çocuğun, yaşadığı korkunun ileride genel bir korkuya dönüşmesi muhtemeldir. Bu ise, ilerideki yaşamında çeşitli kaygı problemleri, anksiyete ve depresyon gibi olumsuz durumlara yol açabilir.

Kısa vadede tek çıkış yolu ve çözüm olarak görülen özellikle fiziksel şiddet, çocuğu “belki” öldürmez.. Fakat ruhen onu incitir, kendisini değersiz hissetmesine sebep olur, psikolojik ve duygusal olarak onarılması zor yaralar açar yüreğinde..

Bir de hep dikkatimi çeken bir şey olmuştur. Biz dayak yedik ama hiçbir şey olmadı hatta iyi bile oldu diye düşünen Anne-Babaların bir çoğunun çocuklarıyla kaliteli zaman geçirmekte zorlanan veya geçirmekten zevk alamayan ebeveynler olduklarına zaman zaman şahit olmuşumdur ..

Bu bir tevafuk mudur..?

Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ

12/03/2021

Bizim kültürümüzde yaygın olan bir algı var maalesef;
“Çocuğunuzun yemeğini yedirmek, üstünü giydirmek, sofrayı kurmak, odasını temizlemek, çamaşırlarını katlamak,... velhasıl birşeyleri onun yerine yapmak ne kadar iyi bir anne olduğunuzu gösterir..”

Çünkü bu sizin göreviniz..!?

Bunları yapmadığınızda ise yeteri kadar iyi bir anne olmadığınızı düşünüyorsunuz belki de.. Oysa Annelik bunların çok daha ötesinde bir şey.. Onunla bağ kurmak, iletişim içinde olmak, ona dokunmak, ihtiyacı olduğunda ona güven vermek, ağladığında onun duygularını anlamak, günlük hayatta hata yapmasına izin vermek ve müsamaha göstermek gibi... vs vs

Onun yapabileceği şeyleri onun yerine yaptığınızda sadece sorumsuz bir birey yetişmiş oluyor maalesef.. Topluma faydadan ziyade zararı olan, ‘neden ben yapacakmışım?’ düşüncesiyle hareket eden, hep başkalarından bekleyen, sorumluluk almaktan kaçınan, yaptığı işi karşılıksız yapmayan ya da hakkıyla yapmayan, vs

Unutmayalım ki yeni doğan bir bebekte, yetişkinde var olan sinir devreleri vardır fakat henüz gelişmemiştir. Çocuğunuzda bütün potansiyeller mevcuttur fakat uyku halindedir.. Ve siz onları uyandırdıkça (yani birşeyleri yapmasına izin verdikçe ve onunla aktif bir iletişim içinde oldukça) beyinde bağlantılar oluşmaya başlayacaktır.. Bu da onun zihin gelişimine oldukça büyük katkı sağlayacaktır..

Bunu onlardan esirgemeyelim..

Duâ ile..

Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ

30/01/2021

.
İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat...

Ivan Gonçarov

21/12/2020

Yaşamın erken dönemlerinde çocuklar, en yoğun ilişkiyi anne-baba ile yaşarlar. Anne-Babasının sevgisini, kendisine değer verip vermemesini tartar ve kendi hakkında bir fikre ulaşır.

Yani Benlik Saygısının sağlıklı bir şekilde oluşmasında Anne-Babanın davranışlarının büyük önemi vardır. Benlik saygısı, kişinin kendini değerlendirmesi sonucu ulaştığı benlik kavramını kabul etmesinden doğan bir beğeni durumudur.

Buna göre çocuk kendini sever ve sevilmeye değer görür, saygı duyar, değerli görür, ..vs. Ya da sevmez ve sevilmeye değer görmez, özgüveni zedelenir ve kendini değersiz görür..

Bir gün oturup gün içinde çocuğunuza yaptığınız bütün eleştirileri yazmayı denediniz mi hiç.. Listeniz ne kadar kabarık..? Ve sonrasında bu eleştirilerin size yapıldığını düşündünüz mü.. ? Ne kadar rahatsız edici değil mi..?

Unutmayın.. çocuklarınızı sürekli eleştirdiğinizde sizi sevmeye devam edeceklerdir fakat kendilerini sevmekten vazgeçeceklerdir..

Eleştirmeyelim, anlamaya çalışalım..

Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ

14/11/2020

“Olana râzı olmak” diye bir ilaç var..
Teslim olmak..
İrademiz dışında birşeylerin var olduğuna inanmak..
Herşeyi kontrol edemeyeceğimize bilmek..
Şımarık bir çocuk gibi her isteğimizin olmayacağını bilmek..
Kaderin bir sahibi olduğunun bilincinde olmak.. ..

Psikolog Tuğba DEMİRBAŞ

03/11/2020

“Ey hayatı eksiklik duygusuyla yaşayan ve hiç gelmeyecek baharı terennüm eden nazenin ruh, bırak kendinle uğraşmayı, senden yardım bekleyen bir dünya var dışarıda. Bir insana çare ol. Bir yurtsuza barınak ol. Kendi evine korkmadan yürü, kendi çocukluğuna kavuş. Şifa veren, seni erişkin hayatına yaralı bir ceylan olarak saldıysa, bu diğer yaralanmışları daha iyi anlayabilmen içindir. Onları iyileştir, onlarla iyileş. Bak hayat yine çağıldıyor dışarıda. Onunla ve onda derinleş. O kadar derinlere in ki, kaderin sana gülümsediğini gör. Kimseye kendi kalbinden öte bir yurt yok. Oraya cihanı sığdırabilirsen, ne mutlu sana!’’
Kemal Sayar