14/05/2024
Bağlanma üzerine ne çok şey duyuyor, çiziyor, paydaşlık ediliyor… Bazı paylaşımlar, ebeveynlik hallerimizi iyi olunuşluğa çekerken “yeterliyim, iyi bir anneyim” diye düşündürüp, bazen de aşağı çekerek “suçluyum, güvenli bağ kuramadığım için kötü anneyim, başaramadım” vb inanışlarına itiyor. Seans odasında anne-baba hikayesini sorduğumda suçlayan parça devreye giriyor kolayca…
Sevgili anne, yavrunla güvenli bağlanma kurabilmen için;
❣️Doğum şeklinin normal veya sezeryan olması
❣️Bebeğin 5-6aylıkken çalışma hayatına yavaşça dönüş yapman
❣️Küvöz öyküsü
❣️Yavrunun memeden süt emmesi veya emmesi
❣️Emzik-biberon kullanması
❣️Sütten-mamadan kesme şeklin
❣️Beze veda etme zamanı ve şekli
❣️Bakıcının bakması vb…
Maddelerden bir veya ikisi, bağlanmayı direkt etkilemez. Bağlanma şeklinin 0-3 yaş arasında şekillendiğini biliriz. Yavrunun bakımını 24 saat ebeveyni olarak kendin sağlıyor olsan da güvenli bağı veremiyor olabileceğini bilmeni isterim.
Diyelim ki maddeler, 0-3 yaşta oluşmasını beklediğimiz güvenli bağlanmaya engel oluşturdu; sağlıklı bağlanmanın 3 yaştan sonra da hayat boyunca değişebileceğini ve mümkün olduğunu heybende tutmanı isterim.
Sağlıklı bağlanma, önce kendi duyguna sakince-esnek-kabul edici eşlik ettikten sonra yavrunun duygusuna sakin, esnek, kabul edici yerden eşlik edebilme becerisidir. Bu bir beceri ve her yaşta gelişebilir -değişebilir 🩷
