14/05/2025
Yıl 2015 Mecburi hizmette 2. yılım; Resmi atamam Bitlis Devlet Hastanesi, ikametgah adresim Tatvan, fiili görev yerim geçici görevlendirme ile yaklaşık 45 km uzaktaki Ahlat Devlet Hastanesi. Yukarıdaki haber de o yıllardan artık canıma tak etmiş sarılık geçiren beslenemeyen yenidoğan bebekleri kış zamanı sürekli 5-6 saat süren zorlu yolculukla Van'a göndermek istemediğim ve biz bu tedavileri burda yapabiliriz düşüncesiyle hareket edip yapmış olduğum bir açılışın haberiydi, benim için mesleki açıdan kıymetli zamanlardı paylaşmak istedim. Nasıl mı başladım peki? Önce servisi sadece çocuk servisi yaparak, 16 yatak kapasitesi olan dahiliye pediatri karışık servisi 1 hafta içerisinde 30 hasta kapasiteli çocuk servisine dönüştürdük, odaları çocukların seveceği şekilde boyadık, eski yatakları-çarşafları yeniledik, depoda atıl halde duran ve hiç kullanılmayan tıbbi cihazların bakımını yapıp devreye soktuk, başhekimin de desteği ile yeni pump cihazları, nebulizatorler ve hızlı testler aldık, hemşire sayısını arttırdık, yoğunluktan dinlenmeye bile vakit bulamadığım doktor odasını dahi izole hastalar için tekli servis odasına dönüştürdük. Velhasıl adı mecburi olsa da gün sonunda çocuklara şifa olabildiğim için mutlu hissedip huzur dolduğum bir hizmet icra ettim Tek hekim olarak görev yaptığım o yıllarda öyle günler oldu ki acil doğumlara yetişebilmek icin çocuklarımı defalarca uykuda yalnız bırakıp gece vakti kendi arabamla karda kışta kilometrelerce yol katettim yetmedi başka bir ilçede çocuk doktoru yokmuş seçim zamanı bu halk nezdinde hoş karşılanmaz diye siyasilerin isteğiyle haftanın 2 günü Ahlat, 3 günü teröristlerin kol gezdiği ilçe olan Hizan'da görevlendirildim. Tabii ben orda da boş durmadım hasta çocuk uzağa başka bir hastaneye sırf doktor olmadığı için sevk edilmesin diye uzaktan da olsa servise hasta yatırdım yani şimdi durup düşündüğümde ben geçici ya da mecburi demeden hep çok çalıştım, zerre kadar pişman değilim o yıllar bana çok şey kattı...