25/04/2024
ÇOCUKTUR ANLAMAZ DEMEYİN!
Önce okurumun aşağıdaki mektubunu okuyun, sonra söyleyeceklerimi söyleyeyim.
***
Bir oğlum bir kızım var. Her anne gibi çocuklarıma olan sevgimi çok sık dile getirir ve gösteririm. Evlat bu her şeydir. Evlatlarım benim dünüm, bugünüm, yarınımdır. Dün oğluma seni çok seviyorum dedim; oğlum da bana anne ben de seni çok seviyorum, dedi. Cümlesi bitti sandım; sarılıp güzel kokusunu içime çekecektim ki bana öyle bir cümle kurdu ki ne diyeceğimi bilemedim. Devamında, "anne siz hiç babamla birbirinize, seni seviyorum, demiyorsunuz" dedi. Ne diyeceğimi bilemedim. Bunu da mı fark ettin, dedim kendi kendime. Ve bu cümleyi kuran 3 yaşındaki oğlum! Onun için çocuktur, anlamaz; demesin kimse lütfen.
Sözlerimize davranışlarımıza lütfen, yalvarırım dikkat edelim. Şimdi sebebini yazmaya kalkarsam bitmez. Niye mi yazdım bunu? Hani “çocuktur anlamaz” diyorlar ya, onun için.
***
Şimdi ben söyleyeceklerimi kısaca söyleyeyim: Çocuğun sezgileri derinlerden gelen mesajları hisseder ve “fırsat verilirse” ifadesini bulur. Bu doğuştan her çocukta var olan bir potansiyeldir. Çocuğun sezgilerini önemseyen anne baba ve öğretmen gelişmiş olgun insanlardır. Üç yaşındaki oğlan annesine diyor ki,
“Anne bizim aile BİZ’dir, bir ekiptir; beni sevmen güzel ama yetmez. Sadece beni sevmeni söylemen yetersiz kalıyor; Ve sezgim bana söylüyor ki, babamın da bunu duymaya ihtiyacı var! Babamla ilişkiniz BİZ için önemli.”
Ve bana yazan anneye açık davet: “Şimdi sebebini yazmaya kalkarsam bitmez,” dediğin şey ne ise, bana yaz, sonuna kadar okuyacağım. Ve sana hem cevap vereceğim, hem de adına imzalı EVLENMEDEN ÖNCE kitabımı yollayacağım. Okuduğunuz için teşekkürler, selamlar, sevgiler.
Doğan Cüceloğlu / 23 Kasım 2020
