
03/09/2025
Doğanın ihtişamı karşısında en çok kendi sınırlarmızı görürüz. Gücümüzü ve zayıflığımızı
en çok onun karşısında fark ederiz.
Göğe yükselen ağaçların arasında,
aslında ne kadar küçük olduğumuzu, bu dünyanın sahibi değil, misafiri olduğumuzu, bir bütünün sadece bir parçası olduğumuzu yeniden hatırlarız.
O anda, omuzlarımızda taşıdığımız yükler,
bütün dertlerimiz, bütün kaygılarımız
birden gözümüzde küçülür.
Çünkü doğa, sessizce hatırlatır:
Hiçbir sıkıntı, sonsuzluğun ortasında düşündüğün kadar büyük değil.
Belki de o yüzden, göğe daha çok bakmalı, doğada daha çok vakit geçirmeliyiz ki ruhumuz daha kolay dinginleşsin, dertlerimiz daha kolay hafiflesin.