
10/07/2025
(🇹🇷aşağıda)
🇬🇧’Come on!’
‘Yes, in a minute’
This was a reoccurring conversation between my mum and I during my teenage years. Her come ons and my in a minutes were life-draining for both of us.
🍂
I sometimes find that at the brisk of change, we all have a similar dynamic with life. We become the expecting mother, life becomes the stalling teenager. And we get ‘tested’ on our patience and perseverance.
What if it wasn’t a test, but simply a reminder of trust!?
Do you remember as a teenager how every come on made you think you weren’t trusted?
Imagine treating life the way your teenage self desired to be treated.
What would you do differently?
I, for one, would shift ‘patience and perseverance’ to ‘knowing and trust’.
Trusting that I am heard, that it will be taken care of.
Knowing that whatever the outcome I will be ok. That by itself releases you and life from the burdens of expectation and re-connects you with your knowing and strength.
🌝May the in arrive in your life with support and compassion.
🧿
& 🤍✌️
🍃
*****
🍃
🇹🇷’Hadi kızm’
‘Tamam anne, birazdan’
Ergenliğimde annemle aramızda en çok geçen diyalog buydu. Onun hadileri bana, benim birazdanlarım anneme ömür törpüsü olurdu.
🍂
Bazen bir değişimin başındayken hayat ile kurduğumuz ilişkiyi de o dönemlere benzetiyorum. Biz beklentiler ile dolu bir ebeveyne, yaşam ise bekleten ergene evriliyor. Ve hikaye bir sabır sebat ‘sınavına’ dönüşüyor.
Ya ortada sınav yoksa, konu sadece güvenmeyi hatırlamaksa?
Hani ergenken her hadide sana güvenilmediğini düşünüyordun ya, hayata senin ergen haline nasıl davranılmasını isterdini esas alarak davrandığını düşün.
Neyi farklı yapardın?
Ben mesela sabır ve sebatı inanmak ve güvenmek ile değiştirirdim.
Duyulduğuma ve ihtiyacımın karşılanacağına güvenmek.
Sonuç ne olursa olsun, bir yolunun bulunacağına inanmak. Bu bile tek başına seni ve hayatı beklenti yükünden azat edip, içindeki bilen ve gücünü elinde tutan parçan ile ilişkini perçinler.
🌝 nda hayatına destek ve şefkat ile varsın.
🧿
Sevgiyle, sağlıkla, keyifle kal