Psychological Counseling Center

09/21/2025

Public spaces are our shared territory — train stations, streets, trams, university campuses, cafés. We want to believe they are safe. But when violence occurs, something inside us breaks. We no longer walk the sidewalks the same way, no longer glance at the person sitting next to us on the metro the same way. Violence hurts not just the victim, but everyone who witnesses it — especially those with their own past trauma.
We react differently to the tragic news: some scroll past, some stop and cry, some discuss. Yet beneath it all, we feel the same truth: the world we expect to be predictable isn’t always so. The real danger lies in letting fear take over — avoiding public spaces, closing ourselves off, losing trust. Violence spreads fear beyond its immediate victim.
While we can’t undo the tragedies on our streets, we can choose to care for one another. Notice the person next to you, ask a friend if they’re okay, smile at a stranger in line. Small acts of kindness are like bandages on a fractured world. We won’t stop all violence, but we can soften its echo. Safety grows not just from cameras or guards, but from seeing each other, and saying, even silently, “I see you. You are not alone.”

Przestrzeń publiczna to nasze wspólne terytorium - dworce, ulice, tramwaje, kampusy uniwersyteckie, kawiarnie. Chcemy wierzyć, że są bezpieczne. Kiedy jednak dochodzi w nich do przemocy, coś w nas pęka. Już nie idziemy chodnikiem tak samo swobodnie, już inaczej patrzymy na pasażera, który siedzi obok w wagonie metra. Przemoc uderza nie tylko w ofiarę, ale i w tych, którzy o niej słyszą — szczególnie jeśli kiedyś sami przeżyli coś, co odcisnęło ślad na psychice.
Kiedy słyszymy o takich tragediach, możemy reagować różnie. Jedni przewijają stronę dalej, inni zatrzymują się, płaczą, wchodzą w dyskusje. Ale gdzieś pod powierzchnią wszyscy czujemy to samo - świat, który powinien być przewidywalny, nie zawsze taki jest. I tu tkwi największe niebezpieczeństwo — że zaczniemy unikać przestrzeni publicznych, że zamkniemy się w sobie, że stracimy zaufanie. To jest właśnie psychologiczny efekt przemocy -nie tylko rani czy zabija ofiarę, ale i sieje strach w nas wszystkich.
I choć nie cofniemy tragicznych wydarzeń, które dzieją się na ulicach, możemy zrobić coś innego — nie być obojętnymi na siebie nawzajem. Zauważyć człowieka, który siedzi obok w tramwaju. Zapytać znajomego, czy wszystko w porządku. Uśmiechnąć się do nieznajomej osoby w kolejce do kasy. Ta codzienna życzliwość i zainteresowanie drugim człowiekiem są jak plaster na pęknięcia w świecie, który bywa brutalny. Nie powstrzymamy całej przemocy, ale możemy osłabić jej echo — przez troskę, bliskość i uważność na los drugiego człowieka. Bo świat staje się mniej groźny nie tylko dzięki kamerom i ochronie, ale dzięki temu, że ludzie patrzą na siebie z życzliwością. Poczucie bezpieczeństwa zaczyna się od prostego „widzę cię, nie jesteś sam”.







# SelfCareForTheMind

Czasem wystarczy jedno zdanie w serwisie informacyjnym, żeby serce zaczęło bić szybciej, a dłonie zrobiły się zimne.

09/15/2025

S*xual health issues can still be a sensitive topic, especially for men. Yet the reality is that these problems are quite common – studies show that about one in three men over forty experiences some form of s*xual difficulty, most often problems with er****ons or a lowered s*x drive. Experts stress that this is not a sign of weakness, but a health issue that can be understood and treated.

The most common problem men face is erectile dysfunction (ED), which means having trouble getting or keeping an er****on strong enough for satisfying s*xual activity. This affects up to half of men over fifty. Another serious but less talked-about issue is low libido, or hypoactive s*xual desire disorder (HSDD), which shows up as a reduced interest in s*x and a lack of s*xual initiative.

These problems can have physical causes, like diabetes, heart disease, or low testosterone; psychological causes, such as stress, depression, or anxiety; or result from side effects of medications or alcohol and drug use. The good news is that understanding the causes is the first step toward effective treatment.

Sfera zaburzonej seksualności wciąż bywa tematem wstydliwym, szczególnie dla mężczyzn. Statystyki pokazują, że problem jest powszechny – nawet co trzeci mężczyzna po czterdziestym roku życia doświadcza różnego rodzaju zaburzeń seksualnych, najczęściej problemów z erekcją lub spadku libido. Eksperci podkreślają, że nie jest to żadna słabość, ale stan zdrowia, którego przyczyny można diagnozować.

Najczęściej diagnozowanym problemem u mężczyzn są zaburzenia erekcji ( erectile dysfunction, ED), czyli trwała lub powtarzająca się niemożność uzyskania lub utrzymania wzwodu wystarczającego do odbycia satysfakcjonującego stosunku. Szacuje się, że dotyka to nawet 50% mężczyzn po pięćdziesiątym roku życia. Równie poważnym, choć rzadziej omawianym, problemem jest obniżone libido (hipoaktywny popęd seksualny, HSDD – hypoactive s*xual desire disorder), objawiające się znacznym spadkiem zainteresowania seksem i brakiem inicjatywy seksualnej. Oba zaburzenia mogą mieć podłoża somatyczne na przykład cukrzyca, choroby serca, niski testosteron; psychologiczne, jak stres, depresja, lęki; lub mogą być efektem ubocznych działań leków i nadużywania alkoholu lub narkotyków.




*xualHealth *xualWellbeing

Sfera zaburzonej seksualności wciąż bywa tematem wstydliwym, szczególnie dla mężczyzn.

09/09/2025

‼️‼️New Workshop for Children‼️‼️

✨ Create. Feel. Learn. ✨
A workshop where art meets psychology—unlocking emotions, learning through creativity.

🍀Kreatywność. Emocje. Rozwój. 🍀
Kreatywny warsztat dla dzieci gdzie zabawa spotyka się z psychologią.

09/08/2025

Today is – a national reminder that help is just three digits away.

By dialing 988, anyone in the U.S. can connect directly to the Su***de & Crisis Lifeline. Trained counselors are available 24/7 to provide free, confidential support for people experiencing suicidal thoughts, substance use issues, or any kind of mental health crisis.

Spread the word: You are not alone, and help is always available. 💙

09/06/2025

September brings the scent of new books and notebooks, the sound of the school bell, and the return of friends from summer break. For most children, it is a time of excitement and new challenges. Unfortunately, not for everyone. For some students, returning to school also means returning to fear and daily stress, because within the school walls awaits a problem we still speak too little about – bullying.

Bullying is nothing more than peer violence. It’s not just about fights or pushing. It also includes mocking, name-calling, excluding someone from the group, and online harassment. All of these make a child feel worse, lonely, and defenseless.

The back-to-school season is the perfect moment to remind ourselves that education is not only about multiplication tables or grammar. It is also about learning relationships, respect, and empathy. After all, the most important thing school can give a child is not just knowledge, but also the feeling of being safe and valued.

Wrzesień kojarzy się z zapachem nowych książek i zeszytów, dźwiękiem dzwonka szkolnego i powrotem kolegów z wakacji. Dla większości dzieci to czas ekscytacji i nowych wyzwań. Niestety, nie dla wszystkich. Dla części uczniów powrót do szkoły oznacza także powrót do lęku i codziennego stresu, bo w szkolnych murach czeka na nich problem, o którym wciąż mówi się za mało – bullying. Bullying to nic innego jak przemoc wśród rówieśników. Nie chodzi tu tylko o bójki czy popychanie. To również wyśmiewanie, przezywanie, izolowanie z grupy oraz prześladowanie w internecie. Wszystko to, co sprawia, że dziecko czuje się gorsze, samotne i bezbronne.
Powrót do szkoły to świetny moment, by przypomnieć, że edukacja to nie tylko tabliczka mnożenia czy gramatyka. To także nauka relacji, szacunku i empatii. Bo przecież najważniejsze, co szkoła może dać dziecku, to nie tylko wiedza, ale też poczucie, że jest bezpieczne i ważne.

Wrzesień kojarzy się z zapachem nowych książek i zeszytów, dźwiękiem dzwonka szkolnego i powrotem kolegów z wakacji.

09/03/2025

Three years ago, on our way to South Carolina, we stopped at a little shelter in Corbin, Kentucky– Knox-Whitley Animal Shelter. It was small, overcrowded, and underfunded… yet full of wagging tails, hopeful eyes, and volunteers doing everything they could with very little. That day, we left a donation and adopted our first cat.

The following year, we came back with more donations—thanks to the kindness of our friends and patients—and adopted another little kitten.

This year, the response to our donation drive was overwhelming. Together, we were able to bring food, blankets, leashes, toys, shampoos, cages, and treats. Because of YOU, every single dog at the shelter got a chewing bone today. Because of YOU, these animals will feel a little more comfort and a lot more loved. ❤️

We promised the shelter we’ll return again next year, and we mean it. This place now has our constant attention, and we hope it can have yours too.

If you’ve ever thought about adoption, now is the time. From now until September 6, adoption fees are just $25 for cats and $65 for dogs. They are overcrowded, and every adoption opens a spot for another animal in need.

Every donation, every act of kindness, every adoption truly makes a life-changing difference. 🐾

Thank you to each and every one of you who made this possible. Together, we are giving hope.
Special thanks to ❤️

Trzy lata temu, w drodze do Karoliny Południowej, zatrzymaliśmy się w małym schronisku w Corbin, KY – Knox-WhitleyHumaneassociation. Było ciasne, przepełnione i niedofinansowane… a jednak pełne merdających ogonów, pełnych nadziei spojrzeń i wolontariuszy, którzy robili wszystko, co mogli, mając tak niewiele. Tego dnia zostawiliśmy darowiznę i adoptowaliśmy naszego pierwszego kota.

Rok później wróciliśmy z kolejnymi darami — dzięki życzliwości naszych przyjaciół i pacjentów — i adoptowaliśmy kolejnego kociaka.

W tym roku odzew na naszą zbiórkę przerósł wszelkie oczekiwania. Razem udało się nam przywieźć karmę, koce, smycze, zabawki, szampony, klatki i przysmaki. Dzięki WAM każdy pies w schronisku dostał dziś gryzaka. Dzięki WAM te zwierzęta poczują odrobinę więcej komfortu i ogrom miłości. ❤️

Obiecaliśmy schronisku, że wrócimy także w przyszłym roku — i dotrzymamy słowa. To miejsce ma naszą stałą uwagę i mamy nadzieję, że zyska też Waszą.

Jeśli kiedykolwiek myśleliście o adopcji — teraz jest najlepszy moment. Do 6 września opłata adopcyjna to tylko 25$ za kota i 65$ za psa. Schronisko jest przepełnione, a każda adopcja otwiera miejsce dla kolejnego potrzebującego zwierzęcia.

Każda darowizna, każdy gest dobroci, każda adopcja naprawdę zmienia życie. 🐾

Dziękujemy każdemu z Was, kto sprawił, że to było możliwe. Razem dajemy nadzieję.

08/31/2025

Psychologist John Gottman, a well-known relationship analyst, has been studying for many years why some couples survive while others fall apart. His conclusions are surprisingly simple—it’s not the big crises that determine the durability of a relationship, but the way we talk to each other every day. Gottman’s research showed that in stable relationships, the ratio of positive to negative interactions is about 5 to 1. In other words, to balance out one argument or a harsh word, it takes several gestures of affection, support, and humor. It’s not about artificial compliments, but about everyday little things—like a smile, interest, or a simple thank-you.

The Trojan horse in a relationship is something that seems harmless on the surface but actually carries hidden danger—it can be unspoken resentment, a secret, manipulation, or a behavioral pattern carried over from the past. It can only be defused when both partners have the courage to look at what’s hidden and name it out loud. The most important thing is to create a space for honest conversation, where instead of accusations, there is curiosity and questions like: “What’s behind this?”, “What are you afraid of?”, “What do you really need?”. Only then does the hidden charge stop being a weapon—and becomes material for building understanding and closeness.
• Instead of criticism – use “I” statements: “I feel lonely when you come home late.”
• Instead of contempt – look for gratitude: “I appreciate that you took the time to do the shopping.”
• Instead of defensiveness – take some responsibility: “You’re right, I could have called earlier.”
• Instead of indifference – show curiosity and willingness to understand: “Tell me, how was your day?”

Psycholog John Gottman, znany analityk, od wielu lat bada, dlaczego jedne pary potrafią przetrwać burze, a inne rozpadają się. Jego wnioski są zaskakująco proste - to nie wielkie kryzysy decydują o trwałości relacji, lecz sposób, w jaki rozmawiamy ze sobą na co dzień. Badania Gottmana pokazały, że w stabilnych związkach proporcja pozytywnych do negatywnych interakcji wynosi około 5 do 1. Innymi słowy, aby zrównoważyć jedno spięcie czy ostrzejsze słowo, potrzeba kilku gestów czułości, wsparcia i humoru. Nie chodzi o sztuczne pochwały, ale o codzienne drobiazgi, jak uśmiech, zainteresowanie, podziękowanie. Koń trojański w związku to coś, co z pozoru wygląda niewinnie, a w rzeczywistości niesie ze sobą zagrożenie – może to być niewypowiedziana uraza, sekret, manipulacja czy wzorzec zachowania wyniesiony z przeszłości. Rozbroić go można tylko wtedy, gdy oboje partnerzy mają odwagę przyjrzeć się temu, co ukryte i nazwać to po imieniu. Najważniejsze jest stworzenie przestrzeni do szczerej rozmowy, w której zamiast oskarżeń pojawia się ciekawość i pytania: „co za tym stoi?”, „czego się boisz?”, „czego naprawdę potrzebujesz?”. Dopiero wtedy ukryty ładunek przestaje być bronią – staje się materiałem do budowania zrozumienia i bliskości.

Zamiast krytyki - używaj komunikatów „ja” „Ja czuję się samotna, gdy wracasz późno”.
Zamiast pogardy - szukaj wdzięczności „Doceniam, że znalazłeś czas na zakupy”.
Zamiast defensywności - przyjmij część odpowiedzialności „Masz rację, mogłem wcześniej zadzwonić”.
Zamiast obojętności - okaż ciekawość i chęć zrozumienia „Opowiedz mi, jak wyglądał twój dzień”

W mitologii greckiej koń trojański był podstępem, który doprowadził do upadku potężnego miasta.

08/24/2025

So proud of Ola Pilewicz for beginning her Master’s program in Counseling at the Chicago School of Professional Psychology! She will be joining our team soon!❤️

Her journey is not only inspiring, but also a powerful reminder of the importance of mental health in today’s world. As a future therapist, Ola is dedicating herself to the work of healing, growth, and resilience — helping others find strength and hope in their own stories.

The path she is taking reflects courage, compassion, and a commitment to making a real difference in people’s lives. The future of mental health looks brighter with passionate professionals like her stepping forward.

Jestem ogromnie dumna z Oli, która rozpoczęła studia magisterskie z psychologii w Chicago School of Professional Psychology!

Jej droga, którą podąża za swoją matką, jest nie tylko inspirująca, ale także stanowi silne przypomnienie o tym, jak wielkie znaczenie ma zdrowie psychiczne we współczesnym świecie. Jako przyszły terapeuta Ola poświęca się pracy na rzecz uzdrawiania i rozwoju — pomagając innym odnajdywać siłę i nadzieję we własnych historiach.

Ścieżka, którą wybrała, odzwierciedla odwagę, współczucie i zaangażowanie w to, by pozytywnie zmieniać życie ludzi. Przyszłość zdrowia psychicznego wygląda jaśniej dzięki pełnym pasji profesjonalistom takim jak ona.

08/24/2025

Complex trauma refers to long-lasting, repeated experiences, often occurring in childhood, within an environment that is supposed to provide safety and care. The basis of chronic stress in childhood may be growing up with a parent struggling with a serious mental illness, emotional or physical abuse, neglect, lack of stable caregiving and predictability, or addiction in the family. Research on complex trauma shows that its consequences can persist throughout life if therapeutic interventions are not undertaken.
Individuals who have gone through difficult childhood experiences most often struggle with difficulties in building and maintaining relationships, a tendency toward guilt and excessive responsibility, problems with emotional regulation – such as angry outbursts or emotional numbness, increased risk of depression, anxiety, addictions, as well as a constant sense of threat and lack of safety within their own body.

Kompleksowa trauma (ang. complex trauma) to doświadczenia długotrwałe, powtarzające się i często doznawane w dzieciństwie, w środowisku, które z założenia powinno być źródłem bezpieczeństwa i opieki. Podstawą chronicznego stresu w dzieciństwie może być dorastanie z rodzicem zmagającym się z poważną chorobą psychiczną, przemoc emocjonalna lub fizyczna, zaniedbanie, brak stabilnej opieki i przewidywalności oraz uzależnienia w rodzinie. Badania dotyczące traumy kompleksowej pokazują, że jej konsekwencje mogą utrzymywać się przez całe życie, jeśli nie zostaną podjęte działania terapeutyczne. U osób, które przeszły przed trudne doświadczenia w dzieciństwie najczęściej występują trudności w budowaniu i utrzymywaniu relacji, skłonność do poczucia winy i nadmiernej odpowiedzialności, problemy z regulacją emocji – wybuchy złości lub emocjonalne odrętwienie, zwiększone ryzyko depresji, lęku, uzależnień, a także poczucie „wiecznego zagrożenia” i brak bezpieczeństwa we własnym ciele.

s

Zosia miała zaledwie sześć lat, kiedy po raz pierwszy zrozumiała, że jej mama widzi świat inaczej niż inni. Kobieta zmagała się ze schizofrenią paranoidalną