09/10/2025
A few days ago, a petition was sent to me and my fellow therapists. This petition was a response to the draft changes being developed by CORU in collaboration with the Department of Health. These changes propose the elimination of two requirements for future Irish therapists: self-therapy during training and involvement in supervision during clinical work.
My opinion is, of course, just one of many voices in the discussion, but as a therapist with five years of psychology studies, a total of seven years of study in psychotherapy schools, many hours of internships, over fifteen years of professional experience in two countries, after working in several facilities with diverse profiles (preschool, psychological research center, mental health clinic, childbirth classes, private psychotherapy practice), and after a total of dozens of professional training courses, I wholeheartedly state that the most important tool in therapeutic work is the therapist themselves. And since this is the case, they must know this tool to the best of their ability. And there is no other way to achieve this than through self-therapy and supervision. These are two elements that, regardless of legislative changes, should never be the subject of discussion, unless such discussion would lead to increased requirements in this area.
Kilka dni temu wysłana została do mnie i moim kolegów terapeutów petycja. Petycja ta była reakcją na projekt zmian opracowywanych przez CORU we współpracy z Ministerstwem Zdrowia, które to zmiany zakładają zniesienie dwóch wymogów stawianych przyszłym irlandzkim terapeutom – terapia własna w czasie szkolenia oraz zaangażowanie w superwizję w czasie pracy klinicznej.
Moje zdanie jest oczywiście tylko jednym z wielu głosów w dyskusji, ale jako terapeutka po 5 latach studiów psychologicznych, łącznie 7 latach nauki w szkołach psychoterapii, wielu godzinach praktyk, z ponad piętnastoletnim stażem w zawodzie w dwóch krajach, po pracy w kilku placówkach o zróżnicowanym profilu (przedszkole, ośrodek badań psychologicznych, poradnia zdrowia psychicznego, szkoła rodzenia, prywatna praktyka psychoterapeutyczna) i po łącznie kilkudziesięciu profesjonalnych szkoleniach z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że najważniejszym narzędziem w pracy terapeutycznej jest sam terapeuta. A skoro tak to musi on znać to narzędzie najlepiej jak potrafi. A nie ma innej drogi do tego niż terapia własna i superwizja. To dwa elementy, które bez względu na zmiany legislacyjne nie powinny być nigdy przedmiotem dyskusji, chyba, że dyskusja ta miałaby prowadzić do zwiększenia wymagań w tym zakresie.
