14/11/2015
περίπου 10 χρόνια πριν... (αποσπασματικά)
"ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΜΠΑΛΑΚΟΣ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΣΧΟΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ - ΤΜΗΜΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
"Όταν τα στελέχη των αµερικανικών κυβερνήσεων και των κυβερνήσεων των συµµάχων τους καταδικάζουν την τροµοκρατία, χρησιµοποιούν τον όρο για να αναφερθούν σε τροµοκρατικές πράξεις που κάνουν οι εχθροί τους και έχουν ως στόχο τους ίδιους και τα συµφέροντα τους. Αυτή η οπτική είναι η αιτία που η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων στον πλανήτη καταδικάζει απερίφραστα τη τροµοκρατία. Η επικοινωνιακή αποτελεσµατικότητα αυτής της στρέβλωσης έγγυται στο ότι οι πoλίτες αυτών των κρατών τείνουν να αποδίδουν τις αρνητικές και εχθρικές πράξεις των κυβερνήσεων τους στις επικρατούσες συνθήκες, ενώ αποδίδουν τις αντίστοιχες πράξεις των άλλων στο ποιοι είναι, στα διαταραγµένα τους χαρακτηριστικά, όπως η διάθεση τους, τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας και οι στάσεις τους, που τους οδηγούν σε τροµοκρατικές λογικές. Πολλές απ’ τις απόψεις που υποστήριξαν τη στρατιωτική αντίδραση µετά τις επιθέσεις στις Η.Π.Α. και της εξ’ αυτής “αναπόφευκτες παράπλευρες απώλειες”, θεώρησαν πως για το θάνατο τόσων αθώων φταίει η κατάσταση που βρίσκεται η µεριά που προχωρά στη στρατιωτική δράση, και σίγουρα όχι το ότι είναι “διαβολικοί” ή τροµοκράτες. Αυτοί δεν φαίνεται να αναλογίστηκαν πως ίσως όσοι υπέστησαν και υπόκεινται τη στρατιωτική δράση, ίσως δουν τις πράξεις αυτές ως πράξεις ενός ανήθικου και απάνθρωπου τροµοκράτη εχθρού."
"Καθώς η αντιµετώπιση της τροµοκρατίας δεν εστιάζεται στη περιπτωσιολογική προσέγγιση του φαινοµένου, αλλά στην κατασταλτική αντιµετώπιση του κινδύνου, οι ρίζες του προβλήµατος που οριοθετούν την διαδικασία της µετεξέλιξης της τροµοκρατίας παραµένουν άθικτες. Άλλωστε είναι πολύ πιο εύκολο να προσωποποιήσεις τον εχθρό, να τον ταυτίσεις σαν σύµβολο του ύψιστου κακού, απ’ το να ψάξεις να καταλάβεις τι βρίσκεται πίσω απ’ τις φρικώδεις επιθέσεις."
"Οι διαχειριστές των εξουσιών κατάφεραν να αξιοποιήσουν τα συναισθήµατα που προκάλεσαν οι επιθέσεις στις Η.Π.Α., προς όφελος των επιδιώξεων τους. Ασφαλώς, αµέσως µετά από τέτοιες επιθέσεις, συναισθήµατα φόβου, θλίψης και θυµού είναι αναµενόµενα. Οι φυσικές αυτές αντιδράσεις, έγιναν, όµως, αντικείµενο εκµετάλλευσης τον καιρό που ακολούθησε τις επιθέσεις, τόσο απ’ την αµερικάνικη κυβέρνηση όσο και απ’ τους τροµοκράτες, που άλλωστε αυτό είχαν ως τελικό στόχο. Τον προωθητικό ρόλο για να λειτουργήσει ο µηχανισµός, τον ανέλαβαν για άλλη µια φορά τα Μ.Μ.Ε. που ανέδειξαν τα γεγονότα, χωρίς να εισχωρήσουν στην ανάλυση των αιτιών της τροµοκρατίας και του παρασκηνίου της και χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τους τα κοινωνικοπολιτικά επακόλουθα της."
"Οι επιθέσεις στις Η.Π.Α. και η ευρεία στρατιωτική απάντηση της χώρας σε Αφγανιστάν και Ιράκ, πυροδότησαν ανατροφοδοτούµενες εξελίξεις σε πολλούς τοµείς της κοινωνικής, οικονοµικής και πολιτικής ζωής. Κύρια συνέπεια τους ήταν η µεταβολή των κοινωνικών στάσεων και η ιδεολογική πόλωση σε διεθνές επίπεδο. Είναι ευδιάκριτη η ενίσχυση των αυταρχικών χαρακτηριστικών των κατά τόπους και τοµείς εξουσιών, η παγκόσµια στροφή προς το συντηρητισµό και η εξ’ αυτής επαναξιολόγηση των πολιτικών δικαιωµάτων και των κοινωνικών κατακτήσεων".
"Η ενορχηστρωµένα προβαλλόµενη απειλή της τροµοκρατίας µέσω της επίδρασης της στην αύξηση των διακρίσεων µεταξύ των οµάδων και στην αφύπνιση των αρνητικών συναισθηµάτων, όπως ο φόβος και ο θυµός, συνεχίζει να επηρεάζει την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης σε κρίσιµο βαθµό. Η απειλή ενθαρρύνει την ανάπτυξη των στρεβλώσεων δηµιουργώντας ένα φαύλο κύκλο διαδικασιών που διευρύνουν περαιτέρω τις αρνητικές στάσεις προς κάθε τι ξένο για την οµάδα, στη συγκεκριµένη περίπτωση τους µετανάστες, µε αποτέλεσµα την αύξηση των εγκληµάτων µίσους εναντίον των Αράβων που παρατηρείται µετά από κάθε τροµοκρατική επίθεση στη ∆ύση."
" Πιθανώς, όπως δείχνει η ανάλυση των γεγονότων και η εξέταση των τροµοκρατικών επεισοδίων και των συνεπειών τους, η τροµοκρατία βρίσκεται συχνά σε συνεννόηση µε το θεσµό που προσπαθεί να χτυπήσει και εκπροσωπεί τη διαπλοκή του."